Jubileuszowe słowo Ministra Prowincjalnego OFM
„Duszpasterstwo Ludzi Pracy ’90”, świętujące 15. rocznicę swojego istnienia w Legnicy, jest świadectwem tego, co było, i tego, co trwa. Najpierw jest świadectwem „Solidarności”, szerokiego ruchu społecznego, wyrażającego w latach osiemdziesiątych ubiegłego stulecia publiczny sprzeciw wobec podwójnego wyzysku: człowieka i jego pracy. Człowiek z pracy swojej, z której ma pożywać chleb codzienny (por. Ps 128, 2; Rdz 3, 17-19), nie mógł być zadowolony, nie dlatego, że była ciężka, ale dlatego, że była ona nadużyta. Przejawem nadużycia było katastrofalne marnotrawstwo energii, surowców i ludzi. Miejsce pracy rzetelnej zajęła iluzja pracy. Nie był to jedynie kryzys ekonomiczny, ale również polityczny i moralny – deprawacja sumień.
![[image]](strony/publikacje/images/image1.jpg)
Obudziły się wreszcie nadzieje, że może być inaczej, lepiej, poprawnie, że praca ludzka ma sens. Ludzie pracy odczuli na nowo w sobie „powołanie do pracy”, iż wśród widzialnego wszechświata są oni ustanowieni przez Stwórcę, aby czynić sobie ziemię poddaną (Rz 1, 28). Praca wyróżnia człowieka wśród reszty stworzeń, których działalności związanej z utrzymaniem życia nie można nazwać pracą. Tylko człowiek jest do niej zdolny i tylko on ją wykonuje, wypełniając równocześnie pracą swoje bytowanie na ziemi (LE, wstęp).
Legnickim przedstawicielom świata pracy nie wystarczyło w roku 1990 humanistyczne hasło „pracy nad pracą”, które nie uwzględniałoby „pracy nad człowiekiem” – nad jego sumieniem, w którym głos Boga rozbrzmiewa (por. KDK 16). Z niedosytu duchowego zrodziło się „Duszpasterstwo Ludzi Pracy ’90”, a jego dzisiejszy kształt, tego, co trwa, formowali dwaj panowie: Adam Jaworski i Andrzej Potycz. 15. rocznicę istnienia tego duszpasterstwa kształtowali również uczestnicy spotkań, szukający formacji religijnej dla siebie, oraz prelegenci, świeccy i duchowni. Cichym świadkiem dni duszpasterskich pozostają ściany franciszkańskich domów, starego przy pl. Franciszkańskim, dziś w rękach ludzi obcych, i nowego – przy ul. Macieja Rataja 23. Ciekawe jest w tym duszpasterstwie to, że „Ludzie Pracy ’90” nie szukają wygód, wystarczy im niewielka kaplica klasztorna, a niekiedy maleńki pokoik.
Dziękuję wszystkim uczestnikom legnickich spotkań formacyjnych, iż zechcieli skorzystać z posługi braci mniejszych, gratuluję determinacji w rozwoju duchowym i błogosławię: Pan niech obdarzy Was pokojem!
o. Wacław Stanisław Chomik, OFM
Minister Prowincjalny
Wrocław, 12 kwietnia 2005 r.
■ Foto: R. Potycz, Legnica
