Wniosek o wszczęcie procesu beatyfikacyjnego
Wniosek
Duszpasterstwa Ludzi Pracy’90 w Legnicy
o wszczęcie przygotowań zmierzających do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego
księcia Henryka II Pobożnego i jego małżonki księżnej Anny.
Wkrótce minie 20 lat od czasu, gdy powstało Duszpasterstwo Ludzi Pracy ’90 w Legnicy. Miało to miejsce dnia 9.04.1990 r., w rocznicę bitwy pod Legnicą (9.04.1241 r.), w której zginął książę Henryk II Pobożny – syn św. Jadwigi Śląskiej i księcia Henryka Brodatego. Jednym z zadań, które Duszpasterstwo sobie wówczas postawiło było włączenie się w modlitwę o wyniesienie Henryka II Pobożnego na ołtarze jako bohaterskiego księcia, który poniósł śmierć z rąk Mongołów, w obronie chrześcijańskiej Europy.
Książę, od współczesnego mu papieża Grzegorza IX, otrzymał tytuł: „Henryk najbardziej chrześcijański książę Polski”. Natomiast współczesny nam Papież Jan Paweł II, podczas pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny, powiedział o nim: „To on stawił skuteczny opór najazdowi Tatarów (…) Można powiedzieć, że już wówczas Polska stała się przedmurzem chrześcijaństwa” (Jasna Góra, 5.06.1979 r.). A gdy Papież-Polak 18 lat później stanął na legnickiej ziemi powiedział o bitwie pod Legnicą, że: „choć była przegrana, wielu historyków uznaje ją za jedną z ważniejszych w dziejach Europy (…) Ma ona również wyjątkowe znaczenie z punktu widzenia wiary (…) Henryk, oddając życie za powierzony jego władzy lud, równocześnie oddawał je za wiarę Chrystusową. I to był znamienny rys jego pobożności, którą ówczesne pokolenia dostrzegały i zachowały jego przydomek” (Legnica, 2.06.1997 r.). Na potrzebę przypominania wartości, w obronie których walczył książę Henryk Pobożny zwraca też uwagę Biskup Legnicki Stefan Cichy w licznych swoich homiliach i przemówieniach.
Gdy Henryk stawał na czele wojsk sprzymierzonych chrześcijańskiej Europy był wspierany modlitwami swojej matki św. Jadwigi i żony księżnej Anny Śląskiej – córki króla czeskiego Przemysława Ottokara I. Mówiąc o księciu Henryku nie można nie wspomnieć o tej zacnej kobiecie. Księżna Anna to fundatorka wielu średniowiecznych obiektów sakralnych i szpitalnych, w tym Krzeszowskiego Sanktuarium. Ona i jej małżonek byli niezwykłą w historii Polski parą książęcą: On – pełny cnót rycerz bez skazy; Ona – zawsze zatroskana o biednych i pokrzywdzonych. Z ich małżeństwa urodziło się 12 dzieci, dzięki którym ród Piastów Śląskich w linii męskiej przetrwał jeszcze ponad 400 lat. Po śmierci męża księżna Anna sprawowała przez rok władzę w imieniu małoletnich synów. Prowadziła świątobliwy tryb życia.
W Duszpasterstwie zawsze, wspominając księcia Henryka, wspominamy jego żonę. Poświęciliśmy im dwie prelekcje zatytułowane: „Księżna Anna – żona Henryka Pobożnego” oraz „Książę Henryk Pobożny i księżna Anna jako wzór władców chrześcijańskich”.
Od czasu ich śmierci istnieje ich kult. O jego przejawach pisze wielu autorów, a całościowo przedstawił je ks. prof. dr hab. Władysław Bochnak, w obszernej monografii pt. „Księżna Anna Śląska, 1204-1265, w służbie ludu Śląskiego i Kościoła” (PWT, Wrocław 2007). Uzasadniony jest zatem pogląd, że powinni oni dostąpić chwały ołtarzy. Wielokrotnie tę myśl wypowiadał Pierwszy Biskup Legnicki Tadeusz Rybak, np. w liście pasterskim z okazji 760 rocznicy bitwy pod Legnicą słowami: „syn św. Jadwigi Henryk (…) a także jego małżonka księżna Anna, odeszli z tego świata w opinii świętości” (18.04.2001 r.).
Wydaje się, że obecnie – gdy w 1992 r. erygowana została Diecezja Legnicka i gdy trwa I Synod Diecezji Legnickiej – nastały czasy pozwalające na potwierdzenie kultu księcia Henryka i księżnej Anny. Przyczyniłoby się to do zrealizowania celów Synodu, w tym tego, który obejmuje: „mobilizację Ludu Bożego diecezji na drogach realizacji świętości życia oraz odpowiedzialności za Kościół” (Regulamin I Synodu Diecezji Legnickiej, § 11d). Ich beatyfikacja przyczyniłaby się do ugruntowania w naszej Ojczyźnie, a szczególnie na Śląsku ideałów chrześcijańskich. Staliby się oni naszymi orędownikami w wypełnianiu woli Pana Boga. Takich orędowników potrzebuje nasza diecezja. Nowi święci są także bardzo potrzebni integrującej się Europie, dla ożywienia w niej wiary i kultury chrześcijańskiej, dla jej odnowy etycznej i duchowej. Oboje, jako wzór władców chrześcijańskich, mogą być jej patronami, a jako wzorowe małżeństwo mogą być patronami małżonków i rodzin.
Niniejsza prośba jest głosem wiernych świeckich (wspólnoty zgromadzonej wokół Duszpasterstwa Ludzi Pracy ’90, w tym jego przewodniczącego, a jednocześnie uczestnika Synodu), których intencją jest, aby stanowiła ona wkład w podejmowanie współodpowiedzialności za życie i dobro wspólne Diecezji Legnickiej, i została poddana swobodnemu omówieniu przez członków I Synodu Diecezji Legnickiej.
■ Skan wniosku o beatyfikację (kliknij, aby powiększyć)
