Dwadzieścia lat Duszpasterstwa Ludzi Pracy '90
Dwadzieścia lat aktywnej pracy organizacji formacyjnej katolików świeckich to rzadkość w naszej rzeczywistości. Legnickie środowisko potrafiło znaleźć zarówno formułę organizacyjną, jak i merytoryczną dla skupienia wokół siebie ludzi poszukujących prawdy, nauki oraz kierunków postępowania w życiu osobistym i społecznym. Dzięki temu Duszpasterstwo Ludzi Pracy ’90 w Legnicy jest organizacją żywą, interesującą i przyciągającą do siebie stale nowych uczestników regularnych spotkań. Wspomniana na wstępie rocznica minęła 9 kwietnia. Data ta nie była przypadkowa, gdyż w ten sposób uczczono bohaterstwo Henryka Pobożnego i rycerstwa, które zatrzymało nawałnicę Mongołów w bitwie pod Legnicą tego właśnie dnia w 1241 roku.
We franciszkańskiej kaplicy
Odbywające się pod koniec kwietnia spotkanie jubileuszowe było okazją do podsumowań, bilansu osiągnięć oraz wytyczenia nowych kierunków, metod i form pracy. Na spotkanie to, do franciszkańskiej kaplicy Zakonu Braci Mniejszych w Legnicy przy ul. Macieja Rataja 23, przybył ordynariusz diecezji legnickiej – JE ks. bp dr Stefan Cichy oraz liczni księża wspierający swoją radą działalność DLP ’90. Wśród nich Minister Prowincjalny Prowincji św. Jadwigi we Wrocławiu – o. dr Wacław Stanisław Chomik OFM oraz kustosz Sanktuarium Maryjnego w Krzeszowie – ks. Marian Kopko. Mszę świętą dziękczynną z tej okazji odprawił biskup Stefan Cichy. W wygłoszonej homilii nawiązał do niedawnej pielgrzymki diecezjalnej do Grecji śladami św. Pawła, który najpierw był gorliwym faryzeuszem, a potem świadkiem wiary. Takie samo świadectwo dał św. Wojciech na terenie Czech, a potem w Polsce. Święty Paweł przypominał w swoich listach prawdę o życiu Jezusa Chrystusa oraz głosił przykazanie miłości, znane przede wszystkim z hymnu zawartego w pierwszym liście do Koryntian. Natomiast św. Wojciech realizował to, czego nauczał św. Paweł. Teraz trzeba, aby każdy z nas stał się gorliwym świadkiem Chrystusa. Trzeba być blisko Chrystusa, zawsze i wszędzie stawiać Go na pierwszym miejscu. Nawoływał do tego papież Jan Paweł II, wołając: „Otwórzcie drzwi Chrystusowi” oraz „Bądźcie moimi świadkami.” Kończąc homilię Ksiądz Biskup powiedział: „Idźcie i dajcie świadectwo w codziennym życiu, w miejscu pracy, w życiu towarzyskim, w domu i na ulicy”.
Krótka historia
Przedstawiając krótki rys historyczny Duszpasterstwa, przewodniczący jego kapituły Stanisław Andrzej Potycz nawiązał do ostatnich tragicznych wydarzeń związanych z katastrofą prezydenckiego samolotu pod Smoleńskiem. Oddał tam swoje życie także uczestnik spotkań w DLP ’90 Maciej Płażyński – b. Marszałek Sejmu, który wkrótce miał powtórnie wygłosić tu swoją kolejną prelekcję. Także Pani Poseł Aleksandra Natalli-Świat zamierzała jeszcze w tym roku przyjechać do Duszpasterstwa z wykładem. W dalszej części swojego referatu, zatytułowanego „Franciszkańskie rozjaśnianie serc”, przypomniał on, że pierwsze wykłady były głoszone przede wszystkim przez franciszkanów z Prowincji św. Jadwigi . Potem coraz bardziej sięgano do innych osób, w tym uczonych, polityków, publicystów. Celem duszpasterstwa jest doskonalenie duchowe i formacyjne wspólnoty wiernych. Czyni się to przede wszystkim w formie spotkań modlitewno-formacyjnych. Było ich dotąd 208. Pierwsze piętnaście lat Duszpasterstwa znalazło swoje podsumowanie w książce pt. „Rozjaśnić serca”. Wielu stałych uczestników spotkań pełniło ważne funkcje państwowe. Byli wśród nich: senatorowie i posłowie RP, prezes KGHM Polska Miedź S.A., urzędnicy państwowi i samorządowi. Liczna obecność na tych spotkaniach mieszkańców Legnicy, okolicznych miast, a nawet województwa dolnośląskiego wskazuje, że działalność ta jest nadal bardzo potrzebna. Sprawozdania, notatki, artykuły i wypowiedzi na poruszane tutaj tematy ukazują się w lokalnych mediach. Relacje z nich zamieszcza Radio Plus Legnica, „Niedziela” i „Gość Niedzielny”. Duszpasterstwo, te i inne materiały, zamieszcza na swojej stronie internetowej www.dlp90.pl. Jego gośćmi byli też biskupi: ks. bp dr Tadeusz Rybak – pierwszy Biskup Legnicki, ks. bp dr Stefan Regmunt – Biskup Pomocniczy Legnicki, a niedawno odczyt wygłosił tu świeżo mianowany Biskup Pomocniczy Legnicki – ks. bp dr Marek Mendyk. Wspominając początki działalności DLP ’90 prelegent wspomniał zasługi i osiągnięcia jego współzałożycieli. Byli to przede wszystkim Panowie Adam Jaworski i Zygmunt Urban. Przypomniał też, że Duszpasterstwo było jednym z inicjatorów wizyty Jana Pawła II w Legnicy.
Jubileuszowy wykład
Okolicznościowy wykład pt. „Zaangażowanie świeckich w sprawowaniu liturgii” wygłosił Biskup Legnicki. Szczególna rola świeckich w Kościele podkreślona została przez Sobór Watykański II. Już samo słowo liturgia oznacza dzieło ludu, a przecież była ona dotąd traktowana tylko jako dzieło duchownych. Zmiany w tym zakresie wprowadzone zostały przez soborową „Konstytucję o liturgii” i adhortację posynodalną „Christifideles laici”. Po Soborze Watykańskim II liturgię sprawuje całe zgromadzenie, któremu tylko przewodniczą prezbiterzy. Udział świeckich do liturgii wprowadzono, aby zapewnić udział wszystkich we wspólnym kapłaństwie. Każdy świecki nabywa królestwo Boże na mocy udzielonego mu chrztu i dlatego może pełnić swoje funkcje liturgiczne. Wszyscy jesteśmy świadkami Chrystusa, na mocy udzielonego nam bierzmowania. O wszystkich tych uprawnieniach świeckich przypominają kolejne dokumenty Kościoła, takie jak: „Dekret o apostolstwie świeckich”, konstytucja o Kościele „Lumen gentium”, Mszał rzymski i prawo kanoniczne. Każdy ze świeckich w sprawowaniu liturgii ma do spełnienia swoją rolę. Świeccy mogą uczestniczyć jako lektorzy, ministranci oraz w wielu innych posługach. Mogą też być Nadzwyczajnymi Szafarzami Komunii Świętej, w czym są szczególnie przydatni podczas różnych pielgrzymek, kiedy brakuje kapłanów. Podsumowując swoje wywody bp Cichy powiedział, że liturgiczne funkcje świeckich są po to, abyśmy kształtowali świadomość wspólnoty w Kościele. Mają oni swoje miejsce w życiu Kościoła i w jego misji, nie tylko jako milczący wierni. Nie muszą oni zawsze występować w albach, komżach i komeżkach, gdyż właściwym dla nich jest strój świecki.
Henryk Pobożny
Jednym z pierwszych zabierających głos w dyskusji był o. Prowincjał Wacław Chomik. Podkreślił on zaangażowanie DLP ’90 w przybycie franciszkanów do Legnicy. Przekazał też gratulacje wszystkim jego organizatorom i uczestnikom za prowadzenie dialogu z ludźmi nauki, kultury, polityki i religii. Główną część swojego wystąpienia poświęcił jednak poparciu jakiego Prowincja św. Jadwigi udzieliła inicjatywie Duszpasterstwa wyniesienia na ołtarze księcia Henryka Pobożnego i jego świątobliwej małżonki – księżnej Anny, uwieńczonej wnioskiem, który został złożony podczas ostatniej sesji plenarnej I Synodu Diecezji Legnickiej. Z kolei Anna Mrozowska – studentka z Wrocławia odczytała wiersz autorstwa Zofii Fajkowskiej pt. „Na Dobrym Polu”, zaświadczając o tym, jak żywe jest wspomnienie Henryka Pobożnego również w czasach nam współczesnych. O dotychczasowych staraniach o beatyfikację księcia Henryka Pobożnego mówił Adam Jaworski z Fraterni Piastowskiej we Wrocławiu, pierwszy przewodniczący Kapituły DLP ’90 (do 1994 r.). Powiedział on, że jest to moment historyczny, gdyż po wielu latach modlitw i starań wniosek o beatyfikację księcia Henryka Pobożnego i jego małżonki został formalnie złożony.
Spotkanie towarzyskie
Po wykładzie i dyskusji wszyscy uczestnicy spotkania zostali zaproszeni do obszernych, podziemnych pomieszczeń franciszkańskiego Domu Zakonnego na spotkanie towarzyskie. Uświetnił je tort jubileuszowy oraz kawa, herbata i kanapki. W swobodnej atmosferze można było porozmawiać o interesujących problemach, dotyczących także tematów prelekcji i zapraszanych wykładowców. Ksiądz Biskup zdradził, że jest tak zapracowany, iż śpi tylko cztery godziny na dobę. Obecny na spotkaniu Henryk Karaś, inicjator i organizator Bractwa św. Jakuba, zapraszał wszystkich na najbliższe uroczystości nadania imienia św. Jakuba jednemu z szybów wydobywczych w KGHM Polska Miedź S.A. W swobodnej rozmowie dzielono się wrażeniami, planami i troskami dnia codziennego, w tym dotyczącymi ostatnich wydarzeń politycznych, gospodarczych i kulturalnych. Spotkanie przeciągnęło się aż do późnych godzin wieczornych. Przy okazji dość powszechnie wyrażano przekonanie, że tego rodzaju spotkania towarzyskie winny odbywać się po każdej prelekcji. Panu Andrzejowi Potyczowi w podziękowaniu za jego dotychczasowy trud odśpiewano „sto lat”. Wydaje się, że właśnie to towarzyskie spotkanie jest gwarancją skuteczności i dalszego rozwoju Duszpasterstwa Ludzi Pracy ’90.
■ Adam Maksymowicz - Niedziela z dn. 27.06.2010 r.
